Overleden dierbaren los te laten!

Waarom is het belangrijk onze overleden dierbaren los te laten! Natuurlijk willen we niemand missen van onze overleden dierbare maar dat is gewoon het leven dat we soms iemand moeten laten gaan. Dit kan een overleden iemand zijn of een overleden dier. Maar waarom is het nu zo belangrijk om onze overleden dierbaren los te laten.

Waarom is het belangrijk onze overleden dierbaren los te laten! Natuurlijk willen we niemand missen van onze overleden dierbare maar dat is gewoon het leven dat we soms iemand moeten laten gaan. Dit kan een overleden iemand zijn of een overleden dier. Maar waarom is het nu zo belangrijk om onze overleden dierbaren los te laten. Dat ga ik je vertellen inclusief een eigen ervaring hiermee. Als wij onze overleden dierbare niet loslaten of dit nu bewust is of onbewust kunnen ze niet echt hun rust vinden. Wij houden hun dus eigenlijk tussen 2 werelden in wat vooral voor hun heel erg vervelend is.

We kunnen helaas onze dierbaren niet meer terug halen ook al zouden we dat willen we zullen moeten wachten tot het ook voor ons de tijd is om over te gaan. Dan worden we allemaal weer herenigd. Ondertussen mogen we zeker aan ze denken en even om hun rouwen. Maar dit is een heel groot verschil met hen hier te willen houden. Dit kun je bewust of onbewust bijvoorbeeld doen omdat jullie ruzie hadden, of omdat je er niet bij was toen degene stierf. Zo kunnen er tal van redenen zijn waardoor dit gebeurt. Buiten dat wij natuurlijk verdriet hebben willen we natuurlijk toch ook dat ze zich fijn voelen, dat ze rustig en zonder problemen over kunnen gaan. Ik heb dit zelf ook een keer onbewust gedaan. We gaan terug naar 2009, toen mijn opa stierf. Ik was 6 weken daarvoor bevallen van mijn dochter en even naar huis gegaan om te rusten en zodat zij rustig in haar bedje kon slapen. Eenmaal thuis ging rond 16:00 de telefoon, het was mijn vader die me vertelde dat hij was overledenen. Ik had zoveel spijt dat ik niet toch was gebleven, ik gaf mezelf de schuld van waarom ben je ook naar huis gegaan. ( niemand nam het me kwalijk hoor) maar toch gevoelsmatig kan dat lastig zijn. Een week na zijn begrafenis. Werd ik s’nachts wakker. Er stond een jongeman in de deuropening van de slaapkamer. Ik weet nog goed wat hij aanhad. In eerste instantie dacht ik dat er ingebroken was want ik herkende de jongeman niet hij zal tussen de 25 en 30 jaar oud zijn geweest. Tot na enkele seconden misschien wel langer maar dat weet ik niet. Hij langzaam weg vaagde. Op dat moment wist ik dat het om een geestenverschijning ging maar er was nog steeds de vraag wie dan? Ik heb toen gevraagd of hij in mijn droom kon komen om me te vertellen wat hij wilde zeggen en of vragen. Eenmaal weer in slaap gevallen kwam hij inderdaad in mijn droom. Het was mijn opa hij lag in mijn droom gewoon in het ziekenhuisbed, mijn oma aan zijn zijde en aan de andere kant een oudere vrouw in een schommelstoel. Ik denk dat dat zijn moeder is geweest die over hem waakte. Hij vertelde me dat ik hem lost moest laten. Toen ik wakker werd herinnerde ik deze mooie maar ook zeer aparte droom. Ik heb dit vervolgens ook zo tegen mezelf gezegd die ochtend en denk dat dat voldoende was zodat hij kon overgaan. Een 3tal dagen later had ik toch alle moed bij elkaar verzameld om aan mijn moeder te vragen wat mijn opa aan had in de kist. ( ik wist dit niet want ben niet naar zijn laatste rust moment geweest). Uiteraard schrok mijn moeder en weet nog goed dat ze zei hoe weet jij dat. Dus ik heb haar het verhaal verteld. Ze vond het heel erg mooi dat ik hem nog had gezien. Mijn oma wist het na een paar weken ook omdat ze zich afvroeg waar hij nu was.

Vanaf het eerste moment dat ik hem heb gezien kwam hij vaker langs op visite. Hij is de beschermengel van mijn dochter. Maar nu is het omdat hij graag wil komen kijken hoe het gaat hij werd niet meer als het ware dwangmatig door mij hier gehouden door mijn schuldgevoelens. Veel van jullie zullen geen overleden mensen zien, ook geen schimmen of iets in je ooghoeken. Maar weet dat ze er wel zijn.

Ze kunnen ons ook horen en volgens ons, ons hele verdere leven hier op aarde. Ze zullen het niet altijd met ons eens zijn maar ze steunen ons wel. Voor sommige voelbaar / merkbaar voor sommige niet. Jullie hoeven ook niet bang te zijn dat ze in 1 keer voor jullie verschijnen. Ik had al eens eerder schimmen gezien en vaak bereiden ze ons ook voor of we er wel aan toe zijn ze te zien. Dierbaren zullen dit nooit doen als ze het niet zeker weten. Mijn opa is wel op de dag van vandaag de enige geweest die ik zolang heb gezien. De andere die komen dat is veel korter betreft mijn gevoel dan. Dit was voor mij ook de meest waarde volle en mooiste verschijning ooit.

Heel veel liefde, hulp, licht en kracht.